จงออกห่างจากการเป็นผู้กดขี่ หรืออธรรมต่อผู้อื่น คำสอนจากนะญุลบะลาเฆาะ
ท่านอิมามอะลี อ. ได้กำชับให้ออกห่างจากการต้องอธรรมผู้อื่นไว้ในคุฎบะฮ์ 224 จากนะญุลบะลาเฆาะฮ์ ในยุคสมัยที่ท่านกำลังปกครองรัฐอิสลาม ที่มีเมืองหลวงอยู่ในที่กูฟะฮ์
ท่านอิมามอะลี อ. กล่าวว่า :
وَ اللَّهِ لَأَنْ أَبِيتَ عَلَى حَسَكِ السَّعْدَانِ مُسَهَّداً أَوْ أُجَرَّ فِي الْأَغْلَالِ مُصَفَّداً، أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اللَّهَ وَ رَسُولَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ الْعِبَادِ وَ غَاصِباً لِشَيْءٍ مِنَ الْحُطَامِ؛ وَ كَيْفَ أَظْلِمُ أَحَداً لِنَفْسٍ يُسْرِعُ إِلَى الْبِلَى قُفُولُهَا وَ يَطُولُ فِي الثَّرَى حُلُولُهَا ؟
ฉันขอสาบานต่ออัลลอฮ์ว่า ถ้าหากฉันต้องนอนบนต้นไม้ที่มีหนามแหลมคมในเวลากลางคืน และตื่นตลอดทั้งคืน หรือถูกกระชากด้วยโซ่ตรวนที่คล้องคออยู่นั้น สำหรับฉันแล้วยังดีกว่าการได้พบกับอัลลอฮ์ และศาสนทูตของพระองค์ในวันกิยามะฮ์ ในสภาพของผู้กดขี่ปวงบ่าว ผู้ฉ้อฉลทรัพย์สินบางสิ่งบนโลก
ฉันขอสาบานต่ออัลลอฮ์ว่า ถ้าหากพระองค์ประทานสวรรค์ทั้งเจ็ดแก่ฉัน และทุกสิ่งที่อยู่ภายใต้ฟากฟ้าเพียงเพื่อให้ฉันขัดคำสั่งและแย่งเปลือกข้าวบาร์เล่จากปากมดฉันจะไม่ทำอย่างเด็ดขาด (นะฮฺญุลบะลาเฆาะฮฺ ซุบฮิ ซอลิฮฺ คุฏบะฮأที่ 224)
